ခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့.....အမေ

ကျွန်မ အမေကိုအရမ်းတွေ့ချင်တာပဲ။ အမေ နေကောင်းရဲ့လား။ အဖေကော။ ကျွန်မမှားခဲ့မှန်းသိနှင့်နေပြီးသားပါ။

ဒါပေမယ့်အားလုံးကို ရင်မဆိုင်ဝံ့ဘူး။ မဟုတ်ဘူး ကျွန်မရှက်ပြီးရင်မဆိုင်ရဲတာ။

သမီးကော ဘယ်အရွယ်ရှိနေပြီလဲ။ အို...ငါမိခင်ကောင်းမဟုတ်ဘူး။ အစကတည်းကသိသိရက်နဲ့လုပ်ခဲ့တာ။ ငါအမှားကြီးမှားခဲ့တာ။

အမေ့ကို တွေ့ချင်လို့ ကျွန်မ အမေတ့ိုရှိရာကို မဝံ့ရဲဘဲ သွားခဲ့သည်။ တစ်နှစ်ကျော်လေးပဲရှိသေးတာ အမေ ဒီလောက်တောင် ပြောင်းလဲသွားရလားအမေရယ်။ ကျွန်မ မျက်ရည်မကျအောင် ထိန်းထားခဲ့ရသည်။ အဝေးကနေပဲကြည့်နေပါရစေ အမေရယ်။ ဆံပင်တွေဖြူရုံတင်မဟုတ်ဘူး၊ အမေ အရမ်းအိုသွားလိုက်တာနော်။ သမီးလေး၊ သမီးလေးတောင် ဒီလောက်ထွားလာပြီ။ ငါပြေးပြီး ခေါ်ရမလား။ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ငါမသွားဘူး ငါရင်မဆိုင်ဝံ့ဘူး။ ငါဘာလုပ်ရမလဲ..။ ငါဘာလုပ်သင့်လဲ..။ အရင်က အမှားတွေအတွက် အခုမှ နောင်တရလို့ ငါနှောင်းသွားပြီ။ ငါလုပ်ခဲ့တဲ့ အမှားတွေကြောင့် ငါတစ်ယောက်တည်းတင်မဟုတ်ဘူး... အားလုံးကို အရှက်ရစေတယ်။ အမေရယ် သမီးအမေ့ကိုဖက်ပြီး သမီးအမှားတွေကိုတောင်းပန်ချင်တယ်။ သမီးအရင်လို ပြန်နေချင်တယ်။ အမေသမီးကို ပြန်ပြန်ခေါ်နေတဲ့ကြားက အမေ့မျက်မှာကို မထောက်သလို သမီးလေးကိုလည်း မကြည့်ခဲ့ဘူး။ သမီးရဲ့ နောက်ဆုံးအခြေအနေရောက်မှ အမေ့တို့ဆီ လာခဲ့ချင်ပေမယ့် သမီးမလာဝံ့တော့ဘူး။ သားသမီးရလာမှ မိဘတန်ဖိုးသမီးကောင်းကောင်းသိရပါပြီအမေရယ်။ သမီးလေးကို အမေတို့ဆီမှာပဲ နေခိုင်းတာ အလုံခြုံဆုံးပါ။ အမေ.. သမီးမိုက်ကိုခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့။ အမှားတွေအများကြီးလုပ်ခဲ့တဲ့ သမီးမိုက် အမေတို့ဆီကို ပြန်မလာနိုင်တော့ပါဘူး အမေရယ်..။ သမီးလေးလည်း အမေ့ကိုခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့တော့။